کد مطلب:21394 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه مي شود از عشق مجازي به عشق حقيقي رسيد؟

گرچه نمي توان زمينه سازي عشق مجازي براي عشق حقيقي را منكر شد؛ اما اين بحث اگر به درستي برداشت نشود، ممكن است بدآموزي هايي داشته باشد. سخن بعضي از عرفا در اين مورد به معناي اين است كه اگر كسي در عمر خود يك بار گرفتار عشق مجازي شد و احياناً همين شخص بعداً در مسير سلوك معنوي قرار گرفت، به جهت آشنايي با پديده عشق، زودتر از ديگران مي تواند عشق به خداوند متعال حاصل كند. اين مطلب گرچه نكته هايي دارد اما مورد قبول همه عارفان نيست و در روايات نيز چنين مطلبي ديده نمي شود و بر فرض صحّت آن، دليل جواز نگاه به نامحرم نمي باشد؛ زيرا اولاً، عمل حرام هيچ گاه انسان را به خدا نزديك نمي كند و ثانياً عشق يك پديده اختياري نيست تا با نگاه به نامحرم حاصل شود و ثالثاً، نگاه به نامحرم در بيشتر مردم توليد هوس مي كند نه توليد عشق و ميان اين دو بسيار فرق است. بنابراين نه تنها نگاه حرام، عشق به خدا را در دل زنده نمي كند؛ بلكه عشق الهي را خاموش مي سازد و عجيب نيست كه هنگام نگاه به نامحرم و يا افتادن مهر او در دل شما، خداوند را فراموش مي كنيد؛ زيرا محبت خدا با گناه قابل جمع نيست. البته دوست داشتن همسر بسيار خوب است و قابل جمع با محبت الهي است؛ اما نگاه حرام و محبت به نامحرم و پروراندن محبت او در دل، قطعاً انسان را از حريم يار حقيقي دور مي كند. بنابراين لازم است به ظاهر شريعت پايبند باشيد تا شما را به باطن آن راه دهند. اگر كسي نتواند ظواهر را رعايت كند، قطعاً از باطن دين و معنويت آن بهره لازم را نخواهد برد. اما آن حديث امام صادق (ع) در ارتباط با بستن چشم و چشيدن لذت عبادت به اين معناست كه به كلي از نگاه به نامحرم خودداري كنيد تا جايي كه محبت و خاطره او از دل و ضمير شما خارج شود، آن گاه زمينه مناسب براي چشيدن لذت عبادت به وجود مي آيد كه البته حضور قلب، ايجاد خشيت و احساس حضور در محضر خداوند متعال از لوازم ديگري هستند كه لذت عبادت را بيشتر مي كنند و اين شيريني عبادت يك دفعه حاصل نمي شود؛ بلكه به تدريج و با استقامت در صراط مستقيم حاصل مي شود. ازدواج يك جوان مهم ترين عامل حفظ ايمان از دستبرد شيطان و بهترين كمك براي توفيق در سلوك معنوي است كه اميدواريم آن را جدي بگيريد. پيامبر اسلام (ص) مي فرمايد: «من تزوج فقد احرز نصف دينه ؛ هر كس ازدواج كند نيمي از دين خود را حفظ كرده است». نكته ديگر آنكه اگر كسي فرضاً بخواهد از اين راه عشق را تجربه كند لازم نيست به سمت حرام برود مي تواند با عشق به پدر و مادر و يا يك عصمت معنوي و يا محارم ديگر اين مسير را طي نمايد.